Dedë Preqi- Katër poezi nga libri i pa botuar
Këndi poetik, Rrezore | Dedë Preqi | 19.06.18 | 12:51
Dedë Preqi
(Katër poezi nga libri i pa botuar)
GRUAJA
Gruaja, si toka e plleshme, lima i pa shterrshëm
Me trup lëmashku e kofshët si qumshti njomë,
Mashkulli si një bujk i egër, sikur urithi lavron
Nga thellësia intime e nxjerrin frytin e tokës.
Ajo është qerdhe e dashurisë, motër dhe nënë
Gjethët nuk rriten pa lëngun e rrënjëve të veta,
Athua, pse dikush të shikon ndryshe e shkel fatin tënd
Si robëreshë në prehërin e botës e mbyllur në një kënd.
Pse liria e jote zhdarravitet e përbuzët në heshtje
E mbyllur si lule në kuti, dënohet bukuria jote,
Morali yt abuzohet turpshëm, pa mëshirshëm kafshohet
Ti je nyja më e ndieshme dhe më e shieshme e kësaj bote.
MOS PYET
Mos pyet
Edhe sa orë mbesin,
Pyet vetëm
Sa është ora,
Që të mos vonohemi
Në hapa dhe kthesa.
Mos pyet për orën
Dhe as për numra,
Jeta i numëron vet
I nxitë numrat
Orët dhe sekondat.
Ajo e ka peshorën e vet
Dhe bart peshën tonë
Mbi tokën e thatë
Që e ujit me gjakun e njomë.
KUFINJTË NJERËZOR
Edhe qielli
I ka kufinjët e vet,
E disa njerëz
Duken të pa kufishëm,
Dhe mendojnë se nuk ka
Kufinjë të caktuar njerëzor,
Që ndoshta
Të mbërrijnë te Zoti,
Kjo është e pa mundur!!!
MË VJEN KEQ…
Më vjen keq miku im
Që e bart në vete
Një copë djalli…
Ai është i pa ngopshëm
Për substancën tënde,
E ti, i afrohesh etjes së tij
Dhe bëhësh ortak i denjë…
Më vjen keq miku im,
Kjo etje shuhet me dhëmbje
Do të pësosh dikur vonë,
Që ti afrohesh tjes tonë.
Më vjen keq miku im
Udhët janë të gjata,
Do të kemi etje t’pa shuar
Dhe shijen e mallit,
Ku do na ndjek hija
Ndër duar të djallit.
xxx
Komente