Nganjëherë- nga Llemadeo
Diaspora, Këndi poetik | Zef Prenka | 29.04.15 | 16:37
Nganjehere…!
Nganjehere i therras qiellit me rrembeim…
dhe mijra pyetje zemrueshem ja drejtoj…:
…Oh, po ku është o qiell faji im
pse dua dhembshurisht dhe ndjej e dashuroj…
Po krahet, krahet ku mi ke, pse smi dhe
kur kendej me hodhe ne erresire…?!
E ç’ta dua jeten e dhemshur larg endrres
qe te jem udhetar sa here shpirti ma ndjen
neper ty udhe-yjeve, per atje te qarkoj
tek imi Yll…!
Po aq shume kam nevoje te hidhem fluturim
te humbas hapsirave neper ty….
oh, e diku atje te ulem tek Ylli im
ku zemra dhe shpirti me rri…!
Ta shoh kur mallet na dhembin aq shume,
kur lotet zene udheve na pikojne
kur ankthet na trembin
e kur vetmia na trishton…
Po ku eshte faji im o Qiell,
si mundem valle te duroj…
kur ti vet me ke krijuar te tille
me atë ndjenje me ate prush te shenjte
qe kurrë nuk mundem ta ndërroj…?!
Copyright-©LLemadeo
Komente