Lirikë e Zefit
Diaspora, Këndi poetik | Zef Prenka | 10.04.15 | 11:31
Katandisje e ç’roditje
Pse ti, or vëlla rri kokëulur?!
tanimë, kur liria është
pse, je e mërzitur, oj motër?!
kur, barazia nuk të mungon
Gjashtëqind vjet, e pritem
të shkallmuar, të përbuzur, të…dhunuar…
shërbëtor në shtepinë tonë, pra ishim
gjakun më briliant që, gjenetika njeh
në derivat gjenesh të huaja u turbullua
mbijetesë për hirë të Zotit
me moral e atëdhedashuri të Kastriotit
Pse pra, vëlla rri kokë – këmbë bashkë?!
kur, dita erdhi për me u dashtë!
pse vallë oj motër, nuk gëzohesh në ketë votër?!
kur, gjithmonë plagë bajlozash
me lot pastroje e me gjëmë shëroje
nderin tënd nuk trathëtoje
me shpatë e gërqak, ti motër mbrojëje?
I mjer qofsha po t‘ kam faj,
e t’përbuzë atë gjámë trishtimi
që edhe vellën e nusërisë,
nëpër shkurra të patën grisë
ata shejtanat e Osmanlisë
E pra, motër e or vëlla shqipëtar
ca kopila n’derë e të pa nderë, kanë dalë
nuk i gëzohën lirisë së këtij trualli
se nuk është dinjitet i tyre, e quajnë haram
këtë vënd shqiponjash , të robëruar
katandisur, të ç’roditur e duan, si më parë,
Por, shqiptari lufton me mënd
n’vënd të shpatës sot, ka një pëndë
i kthen nderin e krenarinë
tmerron kopilat dhe krejt shkini-në,
me trimërinë e Skënderbeut,
me humanizëm Tereziane, politikën Rugoviane
demokracitë e botës, për vete báne…
zp
Stuttgart 2015
Komente