Xhenc Bezhi- Cikël poetik
Këndi poetik, Rrezore | Xhenc Bezhi | 29.12.19 | 09:37
CIKEL POETIK – Xhenc Bezhi
E R A
Herë porsi puhizë,
e herë si murrla,
tinëzisht rrëshqet,
askush pa e pa.
Ku ma e rreptë
e ku ma e lehtë,
merr çka të gjejë
e zhduket në det.
Kujt i merr tjegullat,
kujt i heq ngjyrën,
kujt me të zezë
i njollosë fytyrën.
Merr prorë diçka
sa herë vjen në derë,
merr prej kujt gjoksin
ia ven ai me nder.
Shiu në kollomoç
dikujt i ra këte verë,
ndërtue ka me t’shpejtë
një mulli me erë.
NJË LINDJE E RE
Në mes territ e dritës,
dritëcunguem.
Në mes parajsës e ferrit,
gjatë të gjykuem.
Në mes dy lumejëve,
për stom përplasë,
të lagun e të palamë.
Në mes dy stolave
në gjujë si të ngujuem.
Në mes Përendimit e Lindjes
marrëzisht të flijuem.
URA E SHEJTË
Rreth vendit
dhe Urës së Shejtë
fshihen e sillen
vërdallë.
Djajtë e Stenës
turbullojnë rrjedhën
e Drinit të Bardhë
Nga gjijtë e shterrun
të nusës së re
qumështi nuk skadoi kurrë.
Rob e zanë në besë
e strukë në mur
si një gur,
mbi supe mbanë një urë
të shejtë.
BEKIM FEHMIUT
Katallanët në shpellë,
sirenat në det
– të hutuen;
rrugën e kthimit
ta mbyllën,
barkën ta hepuen.
Odise i ri,
një pyetje mbeti varë:
Sytë e tu plotë jetë,
sytë e tu prush,
i ke mbyllë vetë,
a t’i mbylli kush?
Komente