Mos i tremb fëmijët as kafshët
Këndi poetik, Rrezore | Zef Prenka | 19.03.20 | 12:32
Nuk dua t’i tremb fëmijët as kafshët
E shihni, se si humbet çdogjë?
Askush në qytet nuk di për mua
As unë s’di , ku ke mbetë,ti !?
E godas zhurmën me heshtje
Trokas thellë vëmëndjes time, i trishtuar
Se bota e vjetër- shumë e vjetër
Mund të zhbëhet shpejtë
Pa pritur dhe pa kujtuar.
Pranverës po i gëzohën vetëm zogjët
Me tingujt e tyre edhe lulet qelin
E, zhurma e heshtjes sime, në shtepi mbyllur
Godet trotuaret e qytetit
të zbazët
Si konvoji ushtrie imagjinare,pa komandant dhe ushtar lirie.
Mos e merr si përsonale- do thoshe !?
Se kjo botë nuk më ka, vetëm mua
Dhe azganët më të fortë që, vetit i thonë
Këtij moti i’u kanë dorëzua!
Nuk dua t’i tremb fëmijët, as kafëshët
Ndonëse, ne tjerët disi e kemi „meritua“?!
Zef Prenka
Stuttgart
19.Mars 2020
Komente