Anita Hoxha – Cikël poetik
Këndi poetik, Rrezore | Zef Prenka | 02.05.15 | 21:34
Anita Hoxha
Thuam qe ishe enderr
Ne nje udhekryq te ndjeva cuditerisht
Ti ne supe me preke e ike pa u ndiere
Me floket e gjata e ate trup te brishte
Si dege qershize lulezuar ne pranvere
Une nje caste i teri ngriva kur te pashe
Por zemra fort me rrahu ate moment
Oh kjo eshte mrekulli me vete thashe
Une 18 te isha plot enderra adoleshent
Ti mes flladit ike e koken me se ktheve
Vec parfumi yte embel u perhap ne ere
Valle vertet ishe o syt sot mi genjeve
E koken pas e kthyen dhe djem te tjere
Dhe ti ate dite humbe ashtu si me magji
Por une n’udhkryqe dola dhe tjeter here
Me ore prisja te me shfaqeshe serish ti
Me aromen e parfumit perhapur ne ere
Kujteses ajo dite me mbeti kohe te gjate
Isha i lumtur o i trishtuar jo as vete se di
Ti endrrave m’shetisje e bukur dite e nate
Me aromen e parfumit mbetur si hajmali
Nese kthehesh vjeshtes tjeter
Nese kthehesh vjeshtes tjeter e mua sdo me gjesh me
Ti lote zemre derdh per nje tjeter per ditet harruar me te
Une s’kam kohe ty per te pritur te parku me gjethe rene
Kur mengjesi te kete zbritur e fshehur t’jet e bukura hene
Nese kthehesh vjeshtes tjeter ndoshta ne s’do takohemi
Si ne nje film bardhe e zi ne kujteses do t’ngaterrohemi
Pemet e zhveshura te ketij parku deshmitare kane mbetur
Do te njohin per se largu kujtimet tona ne to jane tretur
Nese kthehesh vjeshtes tjeter ti nen dritare jo mos ndalo
Kenge e zogjeve te rrug’e vjeter e tjeter gje jo mos kerko
Valle serish do te kthehesh a do m’kerkosh une s’di ta them
Nese kthesh vjeshtes tjeter une per ty jo s’do te jem
Ju miqeve te mi
Per ju miq vendosa une sot te shkruaj
Gjithe dashurine qe ne shpirt e mbaj
Ju familja ime kudo dhe ne dhe te huaj
Me ju probleme e te mirat une i ndaje
Per ju zemra s’reshti gezimesh pafund
Ju me endje agimeve me lexuat mua
Ndodhe qe vargu im zemren t’ju lekund
Por ju kurr s’me qortuat ndaj une ju dua
Per ju dashurise une i shkruajta cdo dite
Dhe ndarjes e tradhetise i kam shkruar
Dhe per lypesit e vegjel lutem te perendite
Dhe per t’gjithe qe dhimbjen kane provuar
Per zogjet shkruajta heret ne te gdhire
Dhe pranveres plote drite sa ka trokitur
E druajtur ne jeten tuaj hyra me deshire
Dhe mes jush gjeta muzen qiellit zbritur
Per ju mrekullisht ndjej t’gjitheve tju njoh
E me ju dorperdore vrapuar kam ne jete
Lumturohem vetem mire per ju te shohe
E shpirtin gezimesh dehur si i bukuri dete
Per ju miqt e mi ju dritare e shpirtit tim
Zoti me dhuroi boten ta shoh me syt tuaj
Gezimi, dhimbja e shpresa e vargut tim
Varg qe gjithe jetes ne zemer do ta ruaj
Per ju miqt e mi shkruaj e shkruaj perseri
Ju muza e limfa plot jete e vargjeve te mia
Ju qe dhurate mua me bete emrin artiste
Te bekuar qofshi te gjithe nga perendia
Komente