Pushteti duhet t’i shërbej edhe popullit, edhe shtetit
Analiza & Komente | Agron Shabani | 11.10.19 | 17:59
Agron Shabani,
Pushteti duhet t’i shërbej edhe popullit, edhe shtetit
Kosova gjatë këtyre ditëve i mbajti (organizoi) edhe një palë zgjedhjesh të liria parlamentare dhe qeveritare në nivel të përgjithshëm shtetror dhe nacional të cilat nga faktori vendorë dhe ndërkombtar, u cilësuan ose vlerësua të suksesshme, të qeta dhe demokratike. Ky është lajmi.
Siç dihet, me 17 shkurtit 2OO8, deputetët e Kuvendit (Parlamentit) të Republikës së Kosovës e miratuan Deklaratën e njohur kushtetuese ose juridike të Pavarësisë së Kosovës që e kanë njohur dhe pranuar shtetët më të fuqishme dhe më përparimtare të globit të globit të cilat Kosovës dhe shqiptarëve iu gjendën pranë kur e kishin mëse vështiri dhe kur kishin nevojë. Kjo është për t´u uruar dhe kujtuar vazhdimisht si formulë udherrërrefyese.
Ndonëse, pa e harruar këtu në anën“de jure“ të shtetit dhe pavarësisë së Kosovës e cila për dallim të anës „de facto“, ende (akoma) vazhdon të njoh sfida, udhëkryqe, pëngesa dhe turbulenca të shumëta paradoksale, reaksionare dhe anakronike.
°\•
Po, mirë atëherë kush janë fitues të vërtetë të pavarësisë së Kosovës? Kosova si shtet dhe pushtet i pavarur, sovran, integral, parlamentar dhe demokratik?, apo shqiptarët si „popull“ ose „kombi i ri kosovar“ si thuhet të „lindur nga lufta“? Çka (çfarë) fituan dhe çka (çfarë) humben shumica absolute e shqiptarëve të Kosovës në këtë histori? Shtoja këtu edhe zërat e atyre që deri dje (ose, deri sot) nuk i kanë njohur dhe respektuar disa nga simbolet ose elementë kryesore të shtetit (shtetësisë) së Kosovës si himni, flamuri etj. Dhe, ata ose ato sipas të të gjasave, do udhëjeqin me ekzekutivin ose legjislativin kosovarë në periudhën e ardhshme katërvjeçare, sepse i kanë fituar zgjedhjet e lartëpërmedura shtetrore dhe nacionale në Kosovë.
A do pranojnë tashti (tani) populistët ose „radikalistët“ e deridjeshëm panshqiptarë ose indenpedentistë (kryesisht dhe ekskluzivisht të Vetvendosjës) të xhveshën ose të heçin dorë nga ‚pema‘ e njohur nacionale, gjenealogjike ose strukturalgjenetike? Përkatësisht, nga identiteti, individualiteti, ekskluziviteti dhe integriteti i njohur nacional ose etnobiogjenetikë. Nga shqiptarë, të „konvertohen“ në kosovarë! Gjegjësisht, në një „popull të ri“ artificial ose johistorik, sipas „pakos ligjore ose juridike“ të Mahti Ahtisarit etj. A do i pranojnë Vetvendosja në pushtet dhe lideri i saj, Albin Kurti në krye të pushtetit kosovarë, doktrinat, formulat, idetë, ekuacionet ose teoritë e ndryshme përverse, retrograde, reaksionare dhe anakronike mbi „revidimin“ ose „korigjimin e kufinjve“ aktual në mes Kosovës dhe Serbisë së bashku me „Asocicionin e Komunave të Pavarura Serbe“ („Republikèn Serbe“) në Veriun e Kosovës ose Mitrovicës, „demarkacionet“ e ndryshme kufitare me Malin e Zi, Serbinë dhe Maqedoninë, si dhe një sërë anomalishë tjera infantile dhe kontraproduktive në këtë kontekst dubioz dhe kontestues?! Këto janë çështjet, pyetjet ose dilemat kryesore të qeverise ose ekzekutivit (pushtetit) të ri kosovarë nën Albin Kurtin dhe Vetvendosjen.
Kjo për faktin se në „Europe an the People Without History“ ( „Evropa dhe popujt pa histori ose johistorik“) ose n‘ „Europe and dhe New Colonial Ecquality“ („Evropa dhe baraspesha e re colonialiste“) dikur gjithëçka ishte e mundur.
Mos të harrojmë se Kosova dikund para Komnferencës së Ambadadorëve të Londrës ( 1913) i kishte dikund me tepër se 25.9OO kilometra katrore. Pra, me tepër se sa Shqipëria e sotme Londineze. Apo!?
Gjithënjë duke besuar dhe shpresuar se Albin Kurti dhe bashkëpunëtorët e tij (për dallim të paraardhësve të tyre)- janë kundër asaj qè populli (elektorati) dhe pushteti kosovarè, tè jenè vèc ‚vegla pune‘, gjegjësisht, ‚mekanizma‘ ose ‚instrumente‘ mekanike, elektorale, politike, akustike ose kakofonike si në rëndet ose sistemet e pandryshuara natyrore, ordinare ose mesjetare, pa fuqi, inovacion, kreativitet dhe motivacion për t´i çuar ose levizur gjërat përpara.
Në të kundërten, koncepti i arsyes instrumentale ose arsyes subjektive, i cili ka për qëllim përshtatjen dialektike të njeriut me ligjet dhe racionalitetin e natyrës (arsyeja objektive): Nëse nuk kuptohet, përceptohet dhe anticipohet si një proces çmitizues, prodhon të kundërtën e tij.
Se këndejmi, u mor vesh se politologjia dhe filozofia politike na mèsojnë ose udhèrrefejnë vazhdimisht se ata që ndodhën lartë, gjithëmonë jetojnë, mirëmbahen ose ushqehën nga ata që janë më poshtë. Përveç rasteve ose përjashtimeve të rralla.
Kjo për faktin se për botën e sotme postmoderne ose ultrabashkohore, njeriu është vetëm një numër ose pamje e thjeshtë, i cili duhet të përputhet dhe përshtatet me gjithëçka dhe me asgjë! „Bota globale është pikësynimi ose përfaqësimi i tij real dhe optimal. Duke i abstrahuar ose relativizuar në këtë rast absolutën dhe maksimalen e aspiratave ose kërkesave të individit dhe kolektivitetit.
Filozofia jetësore dhe sidomos ajo politike, në instancë të fundit, është vetëm një shkollë e shkathtësisë që i rregullon parimet, motivet dhe arsyen për të jetuar ose mbijetuar në një „botë globale“ ose „treg të përbashkët“ të vlerave, resursëve, pasurisë dhe kapitalit të gjithëmbarëshem botërorë ose ndërkombtarë të bartur, reduktuar ose koncentuar në duart e fuqishme të „mbinjerëzve“ ose’supërmenëve‘ të ndryshëm ushtarak, politik, social, ekonomik, industrial ose teknologjikë të cilët në instancë të fundit nuk përbëjnë madje as 3 % të popullsisë së gjithëmbarëshme të globit. Ndërkohë që vullneti për të jetuar mishërohet, penetron dhe interferon tek të gjitha speciet ose krijesat e mundshme njerëzore ose homo-sapiente dhe lëvizë tek të gjitha gjërat në një luftë të përhershme ose permanente për përmbushjen e ëndërrave, caqeve ose qëllimëve të caktuara individuale dhe kolektive. Është pra një „luftë“ ose „stuhi infernale“ që nuk pushon kurrè“, ku qeniet njerëzore (qyzetare) ose politike- janë në kaos ose anarki, në kërkim të vazhdueshëm të vetvetës, identitetit, integritetit dhe ekskluzivitetit të tyre individual dhe kolektivë si dhe të plotësimit të nevojave dhe kërkesave të njohura jetësore ose ekzistencialiste. Mbase, të shkëputur nga materia, të lëkundur ose tjetërsuar nga njerëzorja dhe racionalja, gjegjësisht, nga edukata, kultura, emancipimi, morali, disiplina, ndërgjegjia, arsyja, humanizmi, drejtësia dhe barazia e njohur shtetrore, nacionale, politike, ushtarake, historike, gjeografike, ligjore, konstitucionale, institucionale, juridike, sociale, ekonomike etj…Në ngarendje ose turravrape të fluidshme, turbulente dhe tepër hektive- pas plotësimit të ‚egove‘, ’superegove‘, ‚antiehove‘ ose nevojave të ndryshme objektive dhe subjektive. Duke i veçuar ose potencuar këtu edhe interesat e njohura politike, karieriste, materiale ose profiteriste të personave ose individëve të ndryshëm pushtetmbajtës ose politik në vendin tonë etj. Dhe, kjo pa arritur kurrë një cak ose qëllim të caktuar ose përfundimtar.
Ndryshe nga kjo, bota, në të cilën njeriu cilësohet si një „mikrokozmos“, bëhet vetëvetiu një „megapoligon luftërash“ ose ‚makrosferë interesash‘ e cila nuk është e përbërë nga asgjë tjetër përveç „vullnetit“ ose sëmundjes së pashëruar për përfaqësim, sundim dhe dominim të atyre që janë më të pasur dhe më fortë mbi ata që janë më të varfër dhe më të dobtë për çastin ose mometin.
Ndonëse, në kuader të epistemologjisë dhe antropologjisë së re politike, respektivisht, brenda „filozofisë së jetës ose botès materiale dhe asaj ekzistencialiste“, sikur bëhët edhe deshifrimi dhe deskriptimi i botës dhe natyrës“, gjë që është edhe qëllimi final ose kryesor i filozofisë. Në këtë rast, edhe studimet ose analizat e njohura shkencore ose filozofike, nuk ngelin të izoluara, por, ato kthehen tek vlerat dhe parimet e larta morale dhe njerëzore. Respektivisht, në sistemin e vlerave dhe resurseeve të përbashkëta (globale ose universale) të cilat bëjnë dritë ose rrezatojnë duke zbritur tek çështjet humane ose njerëzore. Tek e fundit, është fati ose ligji global ose inuversal i dhembjes, pleqërisë, sëmundjes dhe vdekjes që varet nga të gjitha gjërat tjera. Në këtë kontekst, filozofisë së shpirtit ose subjektit, i kundërvihet filozofia e natyrës, filozofia e objektit. Para ligjëve të njohura natyrore dhe mbinatyrore, të gjithë janë të njejtë ose të barabartë. Nga ky „rreth vicioz“ ose biocenoz, nuk është i përjashtuar askush.
Komente