Cikël poetik nga Elena Përlaska- Kqira
Diaspora, Këndi poetik | Zef Prenka | 28.02.16 | 20:31
Cikël poetik nga Elena Përlaska- Kqira
Mëndje shkretat
Tretëm në errësirën e dhëmbjes
dhe pres,
deri sa të ndizet sinjali i shpresës
Mëndje të verbëra
Shëtisin si hije të fshehura,
në rrugët e pa shkelura
që pas vetes gjurmë lënë.
Mëndimet bredhake,
zbresin mbi imagjinaten e thellë,
të tilla tretën në infinit
në detin e trazuar me lot.
Ngritja mbi mediokritin ,
pikllimit vizatim i bënë,
apo lumturinë përshkon!
ndërtuar mbi murin me rërë.
Shigjetat e përqeshjes,
plagosin me ironi,
egon e heshtur
të protagonistit anonim.
Ç ´mëndurai ska arsye,
duke njohur vetëm
fjalorin e mëndjeve të errta
hijëzezave me sy plot ferr.
Unë, ngadhnjyese mbetëm
falë buzqeshjeve brilante
shprtligësisë i vije fundi
dola fitimtare!
******************************
Pikëllimi i një nate me shi
Bëlbëzon një shpirt i mjerë
nga agonia
e turturës së paskajshme.
Mëndimet lundrojnë parreshtur
porsi udhëtimi ditor i yjëve.
Numërimi i frymëmarrjeve të lehta
shoqërohet
nga mendimet melodioze
të baladave të vjetra
Forca shpirtërore
mban të mbyllur në kavanoz
pikllimin e vetmisë së trishtë.
Muzat e natës
vijnë bashkë me pikat e shiut
si një lum i rrëmbyeshëm
që gëlltit shpresat e fundit
Fundi s´ka limit !…
*************************
Udhëtimi nëpër kohë
Jeta është fillim i sfidave
bukuria e së cilës
është vetëm një skicë e pikturuar.
Episodet shkojnë e vijnë,
porsi dritat e shkrepëtimes
dhe me vete bartin
historikun tonë.
Imagjinata rrethon botën,
porsi degët e një trungu
që humb aftësinë të jep fruta.
Margaritaret e urtisë,
mbijetuan kohën
pas vetës duke lënë
trashëgimin shpirtërore.
Koha është mësuese e mirë
ku çdo minutë i jetës
shkon drejt fundit të saj.
Të harrohet e kaluara
të jetohet e tashmja
se e ardhmja mbetët
Vizioni largësisë së mjegulltë.
Elena Përlaska-Kqira
Wohlen 2016
Komente