Ngoni shokë , more vllazni ,

Jau kem vnue ni kangë n’ ujdi ,

Na po knojmë për pleq e t’ ri ,

Për  shqiptarë , more,  gurbetxhi !

Për shqiptarë , more, të Kosmetit ,*1)

Që  na shkuen ata n’  tokë t’ Zagrebit .

Tanë atë rrugë , o, qi e kanë marrë –

Farë e fis para na u kanë dalë .

E lanë vendin , o , e lanë vatanin,

Me ja u pa familja hajrin ,

Se n’ Kosovë ishte jeta e vshtirë ,

Msyen Zagrebin , ata , për ma mirë !

Se n’ Zagreb, o , kur  paskan mrri  ,

E u bashkuen , more , disa shpi ,

Shkojshin , rrijshin te njani – tjetri ,

Shumë biseda mi bajshin ndër veti .

Shumë biseda tuj bisedue –

Ku me i shti , djemtë me punue ,

Me kërkanin , jo, mos me u ngatrrue !

Mos t’ mërziti , ju more pleq ,

Atje ish tjetër adet !

Atje ish ni adet i ranë –

Me u  shajtë burrave  babë e nanë ,

Që shiptarët ktahen e kanë ranë !

Me ja  shajtë  burrit babë e nanë –

N’ atë vend  kryet  e kanë lanë !

Taksirati, shokë , s’ kish kufi ,

Ku na ndodhi , more, kjo vaki ,

I zu belaja , o, dy djem të ri ,

Aj Zef Prenka – thojshin – naj ka pri !

Shkojke Zefi, me ‘i  jaran ,

Shkojnë me hipë , more ,  me ‘i  tramvaj .

Në tramvaj numër nimdhetë ,

Po i nxjerr djali  ka ‘i  biletë .

Kur janë shkue me u ulë në vend –

Atëherë t’ shkretit , na i ka ra ndër mend ,

Se n’ bileta , djali ka gabue ,

Vrap e vrap , ai , po shkon me i ndërrue !

Kondukteri, ni axhami ,

Hiq për  ta , nuk  paska ni ,

Fjalë mas fjale ,  fell kanë  hi !

Kondukteri po flet shumë ranë ,

E ja shajti  djalit , babë e nanë !

Babë e nanë,  kur   ja ka sha –

Nuk  pat  qare për pa i  ra !

Kondukterit sa rrebt ja ngjiti ,

Tashnjen dorës , more, n’ tokë ja qiti ,

Kondukterin , krejt ma myti !

Ah, ni zojë sa t’ madhe  briti –

Bini vllazën – po u thotë – të tanë marë ,

Se po m’ duket kokan shqiptarë !

Fort po sillkan shkelma e grushta ,

Prej gazepit, Zefit , ju kesh buza –

Zo’ ku t’ kam , o Marka Musa ?

Marka Musa , Mark Allaki ,

A t’ qelloj noj far dajaki ?!

Marka  Allaku ,  po banë be ,

Met tuj sjellë mej qadër t’ re ,

Si t’ ish kanë  me shpatë tuj pre !

Vinë tramvajat gjithë tuj nalë ,

Gjithë ai popull , more , tuj piskatë

E po vjen ni shofer i gjatë !

Aj shoferi koftë mallkue –

Fluturim , o, në ta ka shkue !

Fluturim, o, n’ tramvaj ka hi –

Përmas  djalit , m’ ja ka ngjitë ,

Lamsh  për toke  , djalin, ma ka qitë !

E ja nisi shkau me u zgërdhi  –

Ja muer menja qe bani trimni !

Menzi  Zefi , n’ kamë koka  que –

Shofer – zeza , ti kofsh malkue !

Kofsh mallkue , ti , shofer i zi ,

Se në mundi , sot më ke shti !

S’ paske pa , ti, shqiptar me sy –

T’i  përvëloj zorrë e mushkni !

Dorën n’ shokë e paska shti –

E ma nxjerr Zefi, atë allti !

Nxuer alltinë – flakë i  ka dhanë –

T’ dekun n’ tokë , qenin , ma ka lanë !

Kur ka ba alltia bam –

U çelën rrugët në t’ katër anë ,

E n’ atë vend , koka ba namë !

Asht ba nami , koka ba kiameti –

Shkruejn gazetat anë e manë Zagrebit ,

Paskan ni edhe krejt Kosmeti !

Oj allti , moj belgijane ,

Nam të madh n’ atë Zagreb na bane !

Nam të madh na ke marue –

Gjithë atë popull që e ke trishtue ,

Sa t’ jetë jeta , s’ kanë me e harrue ,

Do t’ përmenden djemtë se kanë luftue !

Nuk luftuen prej menes s’ madhe ,

As mos t’ thonë se  s’ patën pare !

Na i  zu  puna e s’ patën qare –

O, se  shqiptarët , more vllazën,

 kurrë s’ janë vdekë  me marre !

Pa dyshim , se njëra ndër rapsoditë më të kënduara nga rapsodët e trojeve të ndryshme etnike shqiptare dhe njëra ndër këngët më të kërkuara e adhuruara nga dashamirët e folklorit muzikor shqiptar , që nga vitet e 60-ta e deri në ditët e sotme , është “Kënga e Zef Prenkës dhe Mark Musa Allaku “, e cila në opinionin e gjerë publik është e njohur si “Kënga e Zagrebit”.

Këtë këngë rapsodike , për herë të parë në Kosovë e ka këndua dhe afirmua rapsodi i ndjerë, Augustin Prend Ukaj , të cilit tekstin e kësaj kënge ia kishte dhuruar vet autori Prenk Bezhi, i cili njëherësh ishte edhe adhurues besnik i tij .

Gjatë këtyre 4-5 dekadave të shkuara , që prej se është publikuar në opinion kjo këngë , është interpretuar nga qindra rapsodë e këngëtarë të ndryshëm nëpër oda, ndeja, ahengje të ndryshme familjare nëpër të gjitha krahinat etnike shqiptare , me ç’ rast teksti i kësaj kënge ka pësuar ndryshme dhe deformime të ndryshme , duke mos ia ruajtur autentitetin e tekstit, duke mos ia ditur askush autorin e saj dhe secili prej tyre e ka interpretuar sipas qejfit, dëshirës, dialektit dhe disponimit momental , gjithmonë duke i shtuar , apo hequr diçka nga gjymtyrët e saj .

Në bazë të hulumtimeve dhe studimeve të mia , gjatë mbledhjes së folklorit burimor muzikor shqiptar , kam ardhur deri tek zbulimi i të vërtetës se kush në të vërtetë ishte autor i tekstit të kësaj kënge . Por, një gjë duhet pasur parasysh gjithmonë, se ndoshta një shumicë e rapsodëve e kanë ditur se kush është autor i kësaj kënge , por e kanë mbajtur në anonimitet me besnikëri të plotë, me qëllim që të mos përndiqet e ndëshkohet autori nga ana e regjimit barbarë rankoviqian dhe millosheviqian !

Dhe tani , me përgjegjësi të plotë morale, profesionale e kombëtare po e vërtetoj publikisht se autori i vargjeve të kësaj kënge ishte Prenk Bezhi .

Por, kush ishte në të vërtetë Prenk Bezhi ?

Prenk Bezhi , u lind më datën 27 Maj të vitit 1927 , në fshatin Dol të komunës së Gjakovës . Ishte bir i një familje bujare, bukëdhënëse me gjene të trashëguara atdhedashurie dhe njëri ndër mësuesit e parë të kësaj komune .

Detyrën e shenjtë të mësuesit e ka ushtruar në fshatrat : Mazrek,  Doblibare ,  Cermjan , Bistrazhin , Madanaj , Guskë , Brekoc , të komunës së Gjakovës  dhe  në fshatin Maqitevë të Mushtishtit .

Shkolla e fundit e karrierës së tij , prej mësuesi , ishte ajo e fshatit Brekoc, ku edhe u pensionua .

Mësuesi Prenk Bezhi, është ndarë nga jeta më datën 24 Shkurt 2008, në fshatin Brekoc .

Gjatë kohës, kur ka ndodhur ngjarja e përgjakshme e Zef Prenkës dhe Mark Musa Allaku , ka jetuar së bashku me familjen e tij për katër vite në Zagreb të Kroacisë .

Kjo ngjarje e tmerrshme, sikur edhe çdo shqiptar tjetër, edhe Prenkën e kishte shqetësuar dhe tronditur thellë në sedër , andaj edhe ua thuri tekstin e kësaj kënge, në mënyrë që së pakut përmes interpretimeve rapsodike , të mos harrohen vuajtjet dhe ngjarjet e hidhura tragjike të popullit shqiptar ndër etapa të ndryshme kohore .

Mësuesi Prenk Bezhi , ka shkruar edhe shumë e shumë tekste tjera për këngë rapsodike, të cilat ia kanë marrë rapsodët e ndryshëm popullor dhe ia kanë kënduar, por që fatkeqësisht , gjurmët e autoktonisë dhe autorësisë së tyre, tanimë janë zverdhur nga brymat e kohës !

Po ashtu, mësuesi Prenk Bezhi ka lënë pas një mori krijimesh e shkrimesh të tjera , të cilat ende nuk e kanë përjetuar fatin e botimit dhe daljes së tyre në dritën e leximit.

Akterët e ngjarjes tragjike të Zagrebit: Zef Prenka dhe Mark Musa Allaku , dihet se kanë qenë që të dy nga rrethi i Gjakovës, por që saktësisht nuk kam të dhëna se prej cilit fshat ishte Zef Prenka , kurse Mark Musa Allaku ishte nga fshati Marmull i komunës së Gjakovës .

Çdo e dhënë dhe shënim plotësues nga ana e lexuesve dhe dashamirëve të folklorit, qoftë për këngën në fjalë, qoftë për identitetin familjarë të këtyre dy protagonistëve , do të ishte shumë i mirëseardhur për ne dhe për ndriçimin e hollësishëm të kësaj ngjarjeje !